Jelle Jansegers, op het moment van het interview nog 24 jaar, volgt een master in
Beeldende Kunsten én is zelfstandig fotograaf. In mei wordt hij 25, de leeftijd waarop je niet meer van het student-zelfstandige statuut kunt genieten. Wij zijn heel benieuwd om meer te weten te komen over Jelle zijn bewandeld pad. Dag Jelle! Wij krijgen, als ik het goed begrijp, het genoegen om jouw eerste én tegelijkertijd ook laatste interview als student-ondernemer af te nemen? Ja dat klopt. Ik ben student-ondernemer sinds mijn 19 jaar. Zelf was ik een van de eerste 50 studenten van Karel de Grote Hogeschool die het statuut student-ondernemer had. Helaas stopt het op 25 jaar en is dit dus effectief mijn laatste maand met dit statuut… Jullie krijgen de eer om mijn allerlaatste interview af te nemen. (lacht)
Vertel ons eens wat meer over het ontstaan van je fotografie carrière. Zelf ben ik iemand die pas goed functioneert als ik iets graag doe. Ik heb ouders die niet zaten te springen voor mijn interesse in fotografie. Toen ik leerkracht werd ben ik begonnen met ondernemen en zo kon ik aantonen dat er potentieel in zat. Ik had het idee dat het oké was om fouten te maken. Als fotograaf kan je klein beginnen en wat uitproberen. Je hoeft maar een kleine investering te doen om te starten. Een standaard camera en kleine opdrachten zorgen al voor een groei. Met je winst kan je dan investeren in bijvoorbeeld een beter fototoestel en zo kan je altijd verder opklimmen. Bij anderen is dat vaak omgekeerd. Wat vind je het leukste aan het ondernemen? Vooral dat je andere ondernemers leert kennen en dat zo weer nieuwe deuren opent. We helpen elkaar met een netwerk verder uit te bouwen.
Heb je hulp gekregen bij je eerste stappen naar het ondernemen? Annemie, de verantwoordelijke voor het Karel De Grote Hogeschool ondernemerscentrum, heeft mij heel hard geholpen. Ik ben een chaotische creatieveling en zij heeft mij geleerd dat fotografie meer is dan enkel fotograferen. Zij leerde me dat een duidelijk plan, het onderhouden van een netwerk en boekhouding heel belangrijke zaken zijn. Ook maakte ze me bewust van het feit dat ik rekening moet houden met eventuele problemen… dat dat er allemaal bijhoort. Dit zijn zaken die je niet per se in je opleiding tegenkomt. Op school heb je wel het ondernemerscentrum. Dit is echt een heel goede initiatief! Als je daar aanklopt voor hulp dan staan ze direct voor je klaar.
Annemie, de verantwoordelijke voor het Karel De Grote Hogeschool ondernemerscentrum, heeft mij heel hard geholpen. Ik ben een chaotische creatieveling en zij heeft mij geleerd dat fotografie meer is dan enkel fotograferen.
Kan je je onderscheiden van andere fotografen?
Ja sowieso wel: mijn manier van werken is anders. Iedereen zegt steeds dat je een bepaalde niche of stijl moet hebben. Ik vind juist dat je naar de klant moet luisteren en je niet moet vastpinnen aan een vaste eigen stijl. Communiceren met klanten is heel belangrijk waardoor ik eerst met hen bespreek welke mogelijkheden er zijn om dan pas een stijl te bepalen.
Ik ben dus eigenlijk echt een all-round fotograaf zeg maar. Ook heb ik nu mijn eigen nieuwe onderneming “verhalenvanger”. Daar ga ik per onderwerp heel specifiek fotograferen zoals huwelijken of andere “verhalen uit het leven gegrepen”.
Moet je vaak onderhandelen met klanten?
Ja! Alvast een tip: vraag in het begin niet te weinig. Zeker naar andere fotografen toe. Denk niet “ik heb weinig ervaring dus ik moet weinig vragen”. Waarom? Dan moet je uiteindelijk meer tijd investeren in meer klanten om hetzelfde te verdienen. Op deze manier zakt ook de markt. Daarbij komt dat wanneer je jouw prijs pas na een tijd verhoogt, verlies je meestal deze klanten want zij gaan dan op zoek naar andere fotografen die goedkoper zijn.
De klanten die geld willen geven gaan ook op zoek naar de fotograaf waarvan ze denken dat die persoon het waard is. Als je iets (bijna) gratis doet, doe het dan enkel en alleen voor jezelf.
Hoe bepaal je je prijs dan? Marktonderzoek doen en rondhoren bij je netwerk. Zo kan je een beetje aftoetsen en een afweging maken. Jij hebt het statuut van student-ondernemer. Wat zijn de voordelen daarvan? In crisistijden denk ik even aan vooral nadelen eigenlijk… Er heerst een negatieve bijklankrond het woord “student”. Mensen denken vaak dat het dan wel niet goed zal zijn. In deze tijden word je ook niet volledig als onderneming gezien. Dat betekent dat we geen compensaties van de overheid krijgen in tijden van crisis. Terwijl ik ook een locatie betaal en vaste kosten heb maar er geen geld binnenkomt. Qua voordelen geeft het statuut je een soort “L” zoals op de auto als je leert rijden. Je bent nog aan het leren en dat weten mensen ook. De organisatie SINC is trouwens een geweldige community. Daar bereik je een groot netwerk en help je elkaar. Ook kan je veel van elkaar leren. Ik vind het zelf heel jammer dat ik deze organisatie nog niet zo lang ken. Het bestaat al even en het was toevallig dat ik bij hen terecht kwam.
Heb je zelf een evolutie ondervonden betreffende het statuut doorheen die 6 jaar? In het begin was het ondernemingscentrum maar een klein lokaaltje. Op een blaadje papier stonden alle namen van de ondernemende studenten geschreven. (lacht) Nu is er op de Hogeschool een ondernemingscentrum waar iedereen meetings kan inplannen, kan samenzitten en dit allemaal gratis! Geen kleine lokaaltjes meer. Ook waren er in het begin geen sprake van events. De eerste 50 student-ondernemers bij elkaar verzamelen was toen al veel. Nu zijn er grote netwerkevents en duizenden ondernemende studenten in Antwerpen. Dat is een heel fijne evolutie om te zien. Heb je een idee hoe die evolutie is gekomen? Ik denk dat er meer zichtbaarheid, begeleiding en informatie beschikbaar is voor studenten. Studenten kunnen zich ook meer en meer spiegelen aan (ex-)ondernemende studenten en inspiratie halen uit elkaar. Op die manier zijn mensen meer gemotiveerd om de stap te zetten. Ook zijn scholen zich meer aan het aanpassen aan ondernemers zoals bijvoorbeeld door aangepaste stages en trajecten die ze kunnen volgen. Heb je fouten gemaakt waaruit je hebt geleerd?
Er zijn twee soorten fouten: fouten die jezelf maakt en fouten die extern gebeuren waar je geen controle over hebt. Om verder te gaan op de tweede heb ik een verschrikkelijk voorval meegemaakt: een gecrashte SD-kaart. Ook al had ik een back up… als het niet op je kaartje staat kan je niets meer doen. Wat ik daaruit heb geleerd is dat het beste wat je kunt doen goed communiceren met de slachtoffers is. En beseffen dat je er niets aan kan doen. Nu stel ik op voorhand altijd goede voorwaarden op en ben ik daardoor beschermd tegen onverwachte voorvallen.
Hoe zie je de toekomst? Heb je plannen op lange termijn? Alles gaat voorlopig nog heel organisch en ik hoop dat ik mezelf kan blijven amuseren met fotografie en nieuwe dingen kan blijven ontdekken. Ik blijf mezelf verbazen met wat er mogelijk is. Ik heb al veel kansen gehad. Een werk van mij dat te zien was aan het Centraal Station in Antwerpen, een opdracht voor coca-cola, …. Dat zijn uitzonderingen maar daar ben ik toch echt trots op. Het zijn dingen die mij energie geven en duidelijk maken waarom ik ben beginnen ondernemen. Fotografie geeft mij niet het gevoel dat ik moet werken omdat ik het net zo leuk vind!
Jij hebt drie verschillende social media kanalen. Ben jij daar hard mee bezig?
Op mijn account @Jansegersphotography staat alles wat commercieel is: food, events, lifestyle,… Een mix van vanalles. Business to business zeg maar.
Na een tijdje merkte ik dat dat vooral voor mijzelf was als een soort van portfolio want klanten willen liever één bepaald onderwerp of concept zien zoals bijvoorbeeld enkel food. Daarom ben ik begonnen met het tweede kanaal “@verhalenvanger”. Business to client.
Ook heb ik nog mijn persoonlijk account. Maar die is echt niet interessant. (lacht)
Hoe ziet jouw week er uit? Dat is heel variabel. Voor corona was ik letterlijk elke dag op de baan. Ik kocht een auto om in te kunnen slapen zodat ik avondshoots kon doen en om op die manier de volgende ochtend op tijd op school te geraken. (lacht) Tijdens corona ben ik meer bezig geweest met promo- en campagnevoering om mijzelf in de markt te blijven zetten en te blijven gaan.
Wat is het eerste dat je doet als je opstaat? Naar toilet gaan. (lacht) Interessant dat toch eens iemand een “niet-digitaal”-antwoord geeft. Nu moet ik toch wel bekennen dat ik op social media scrol terwijl ik op het toilet zit. (lacht) Wat vind je de belangrijkste skill die een ondernemer nodig heeft? Doorzettingsvermogen! Weet gewoon dat je proces niet gaat lopen zoals je hoopt dat het gaat lopen. En vergeet ook niet dat de leuke momenten nog leuker worden omdat je er moeite voor doet.
“Fotos zijn zoals pannenkoeken, de eerste mislukken altijd”. Is een uitspraak die mijn mama vroeger altijd deed.
Heb je een geheim talent? Ik ben een chaoot en ik denk dat mensen tijdens een shoot dat heel grappig vinden waardoor ze zich snel op hun gemak voelen bij mij. Er bestaat nooit stress tijdens een shoot die ik leid omdat ik een brede glimlach uitstraal. Je straalt geen stress uit. Maar voel je wel stress vanbinnen wetende dat je statuut volgende maand wegvalt? Neen je weet dat dat er ooit aankomt. Ik heb beslist om nu fotografie in bijberoep te gaan doen. Dan heb ik nog steeds mijn onderneming. Als het ooit lukt om dit fulltime te doen dan ga ik dat zeker overwegen! Momenteel heb ik de vooruitzichten om als hoofdberoep les te geven in kunst, creatie en artistieke opvoeding. Gebruik je zelf een bepaalde quote die je tegen jezelf zegt? “Fotos zijn zoals pannenkoeken, de eerste mislukken altijd”. Is een uitspraak die mijn mama vroeger altijd deed. Wat is het beste advies dat je ooit hebt gekregen? Als je even twijfelt durf hulp en een klankbord te zoeken.
Welk advies wil jij zelf aan toekomstige student-ondernemers geven? Zorg ervoor dat je zelf als persoon buiten je passie nog dingen doet. Blijf leven! Neem eens een dag voor jezelf, neem eens een job niet aan… Dat is zeker ook belangrijk. Je studeert en je onderneemt, dat is soms heftig en het is nodig om dan af en toe de batterijtjes op te laden. Ik heb zelf al op het randje gestaan van een burn-out omdat ik zo gepassioneerd was. Maar daardoor besefte ik dat ik soms ademruimte en ontspanning nodig had die ik niet nam. Kijk ook niet naar anderen; je wordt er alleen maar onzekerder van, je ziet enkel de goede dingen van anderen en enkel de slechte dingen van jezelf.
Interview door Stéphanie Spens
______
TAKEOFFANTWERP_ is een initiatief van de Associatie Universiteit & Hogescholen Antwerpen, in samenwerking met stad Antwerpen, UAntwerpen, KdG Hogeschool, AP Hogeschool, Hogere Zeevaartschool, Voka - Kamer van Koophandel Antwerpen-Waasland,BAAS en SINC. VLAIO ondersteunt dit ecosysteem. #jongondernemen
